Zoonschap
In het ND (Nederlands Dagblad) stond (19-9) een artikel van Koert van Bekkum.
De kop was ‘Accepteer woede over de kerk’. In dit artikel wordt het verhaal van David en Bathseba aangehaald. Hun kind (de zoon) is geboren maar sterft. Nu wordt dat als volgt uitgelegd:
In een zorgvuldige uitleg van de passage maakt Beuken duidelijk dat er geen sprake is van straf of compensatie voor Uria’s dood. De HEER schenkt David echt vergeving. Tegelijk is de verzoening pas compleet als ook de toekomst is veiliggesteld. De ziekte waarmee God Batseba’s zoon treft, is nodig als antwoord op de ontheiliging van de natuurlijke en morele orde die het leven in Israël en van Davids dynastie beschermt. Het is de noodzakelijke consequentie van de verzoening met God. Alleen zo kunnen David en Israël verder. Het kind, Bathseba en David zelf lijden onder Davids misdaad. David aanvaardt die consequenties en troost Batseba.
Het zoonschap c.q de eerstgeborene is in de bijbel een belangrijk thema. Dit wordt b.v. goed uitgelegd in ‘Genesis anders’ van ds. Gijsbertsen. Zie onderaan de blogpagina ‘Hoe kun je de bijbel ook lezen’.
Zoonschap heeft met toekomst te maken. Gaat het wel verder (Genesis 22: binding van Izaak) en met wie dan? In 2 Samuel 12 gaat de toekomst dus niet verder. De zoon sterft.
Denk hier ook aan de laatste plaag in Egypte.
Persoonlijk denk ik dat de verteller/schrijver van de David verhalen, niet de ‘echte’ Koning David is.
Die zal best wel geleefd hebben en er zullen zeker historische elementen door de bijbelse verhalen over David verweven zijn.
Hier is m.i. een schrijver aan de gang, die het geloofsverhaal van Israël vertelt.
Deze schrijver componeert en gebruikt literaire elementen. Hoe kun je aangeven dat iets op een doodlopende weg zit (van Godswege), dan sterft de zoon.
De uitleg die in het ND staat, daar kan ik dus niet veel mee.
Hoe zit dat nu met Jezus en zijn dood.
Het leven van Jezus is zeker een historische gebeurtenis. Hij heeft onder ons ‘gewoond’ en is aan een echt (geen mythisch) kruis gestorven.
Aangezien het bij Jezus om de Zoon gaat en dus ook om de toekomst van Godswege, zal de dood juist hier niet het laatste woord hebben (Hij leeft!).
Dat het verhaal van David en zijn zonen hier doorheen geweven zijn moge duidelijk zijn.
De zoon die geen toekomst heeft en sterft wordt opgevolgd door de zoon Salomo die in wijsheid en rijkheid een afspiegeling is van de Messiaanse koning.
De kop was ‘Accepteer woede over de kerk’. In dit artikel wordt het verhaal van David en Bathseba aangehaald. Hun kind (de zoon) is geboren maar sterft. Nu wordt dat als volgt uitgelegd:
In een zorgvuldige uitleg van de passage maakt Beuken duidelijk dat er geen sprake is van straf of compensatie voor Uria’s dood. De HEER schenkt David echt vergeving. Tegelijk is de verzoening pas compleet als ook de toekomst is veiliggesteld. De ziekte waarmee God Batseba’s zoon treft, is nodig als antwoord op de ontheiliging van de natuurlijke en morele orde die het leven in Israël en van Davids dynastie beschermt. Het is de noodzakelijke consequentie van de verzoening met God. Alleen zo kunnen David en Israël verder. Het kind, Bathseba en David zelf lijden onder Davids misdaad. David aanvaardt die consequenties en troost Batseba.
Het zoonschap c.q de eerstgeborene is in de bijbel een belangrijk thema. Dit wordt b.v. goed uitgelegd in ‘Genesis anders’ van ds. Gijsbertsen. Zie onderaan de blogpagina ‘Hoe kun je de bijbel ook lezen’.
Zoonschap heeft met toekomst te maken. Gaat het wel verder (Genesis 22: binding van Izaak) en met wie dan? In 2 Samuel 12 gaat de toekomst dus niet verder. De zoon sterft.
Denk hier ook aan de laatste plaag in Egypte.
Persoonlijk denk ik dat de verteller/schrijver van de David verhalen, niet de ‘echte’ Koning David is.
Die zal best wel geleefd hebben en er zullen zeker historische elementen door de bijbelse verhalen over David verweven zijn.
Hier is m.i. een schrijver aan de gang, die het geloofsverhaal van Israël vertelt.
Deze schrijver componeert en gebruikt literaire elementen. Hoe kun je aangeven dat iets op een doodlopende weg zit (van Godswege), dan sterft de zoon.
De uitleg die in het ND staat, daar kan ik dus niet veel mee.
Hoe zit dat nu met Jezus en zijn dood.
Het leven van Jezus is zeker een historische gebeurtenis. Hij heeft onder ons ‘gewoond’ en is aan een echt (geen mythisch) kruis gestorven.
Aangezien het bij Jezus om de Zoon gaat en dus ook om de toekomst van Godswege, zal de dood juist hier niet het laatste woord hebben (Hij leeft!).
Dat het verhaal van David en zijn zonen hier doorheen geweven zijn moge duidelijk zijn.
De zoon die geen toekomst heeft en sterft wordt opgevolgd door de zoon Salomo die in wijsheid en rijkheid een afspiegeling is van de Messiaanse koning.